कापूसकोंड्याची गोष्ट
परवां काय झालां...
असांच सोप्यार बसून होतंय
भाचरांका गोष्ट सांगी होतंय
गोष्ट कापूसकोंड्याची!
बाबगो, बेबलं, पकल्या सगळी
तोंडां वासून फुड्यात होती
माजां इचारणां आयकत होतीं
"कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?"
तेंणी 'होय' म्हटल्यार म्हणत होतंय
'होय कित्या म्हणतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?'
'नाका' म्हटल्यार म्हणत होतंय
'नाय कित्या म्हणतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
पोरां खिदळाक लागल्यार म्हणत होतंय
'दात कित्या काड्‌तां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
आयडीया काडान्‌ गप रवल्यार म्हणत होतंय
'उगी कित्या रंवतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
मगे दादग्यान्‌ माजघरात टीवी लावलंनीत
आमी भक्तिभावान्‌ बुडां नि तोंडां त्या दिशेक केली
('टीवीचो आवाज सुरू झाल्यापरान्‌ माणसाचो आवाज बन्द्‌' असो आमच्या घराचो होमरूल आसा.)
'आज तका'र इलेले होते आपले पंत्‌प्रदान
'आदरणीय' आणि 'जी' पाटी-फुडां लाव्‌न
देशाच्ये प्रश्न आयकान्‌ म्हणत होते 'अल्पसंख्याकांची गोष्ट सांगू?'
देशाची प्रगती आयकान्‌ - 'अल्पसंख्याक'...
सर्कारार टीका आयकान्‌ - 'अल्पसंख्याक'...
...
मगे साडेनवार काटो इलो.
रिमोटान् 'ष्टार' झळकावलों.
लाजाहोमांतली कापडां घरात घातलीहंत
(म्हणज्यें येक तर लगीनघरांतली कापडां
- नांयतर लाजेचो होम करान घातलंली कापडां)
अशी बायलमाणसां ज्यांत असतंत,
अशीं खंयचीशी मालिका सुरूं झालीं.
तेतुर्ले सगळें बाई-बाप्यें थोड्या थोड्या येळान्‌ म्हणंत:
'खानदान की शान' ची गोष्ट सांगू?
चेडवान्‌ शेण खाल्ल्यान्‌ - 'खानदान की शान'...
धंद्याचो दिवाळो निगलां - 'खानदान की शान'...
घरच्या सुनेन्‌ भायल्ल्या पुरुशाकडां बगून हात हलवल्यान्‌ -
खानदान की शान!
...
मालिकेच्या मदे मदेंय खूप गोष्टीं आयकाक गांवल्या:
प्रेमपात्र हो म्हणनां नाय -
नोकरी लवकर मिळनां नाय -
व्यायाम करुक झेपनां नाय -
सब के लिए अक्सीर इलाज...
'अमक्या टुथपेश्टाची गोष्ट सांगू?'
दिवे ओवाळून घेंउशे वाटतंत?
दुदांत बसून न्हाउंसा वाटतां?
चेडवाहून तरणो दिसूचो आसा?
'तमक्या साबणाची गोष्ट सांगू?'
...
मगे पाहीन थंयसर तांच आयकाक येई:
'सीमेर जवान मरण पांवलो' 'युद्धकैद्यांक पाकान्‌ सोडूक ना'
... संजय दत्ताची गोष्ट सांगूं?
'हंपीन्‌ पदक जिंकल्यान्‌' 'भारतात खेळांका प्रोत्साहन ना'
...च्यापेलाची गोष्ट सांगूं?
'शेतकऱ्याचो गळफास' 'ल्हान पोरान्‌ मोठो शास्त्रीय शोध लावल्यान्‌'
...अभिशेक-आय्शर्याची गोष्ट सांगूं?
आंमचीं "कापूसकोंड्याची गोष्ट" येक राष्ट्रीय धोरण बनलंली आसा, ह्या पायलां.
माका मोठो अभिमान वाटलो.
मियां शांतपणान्‌ झोपी गेलंय.
असांच सोप्यार बसून होतंय
भाचरांका गोष्ट सांगी होतंय
गोष्ट कापूसकोंड्याची!
बाबगो, बेबलं, पकल्या सगळी
तोंडां वासून फुड्यात होती
माजां इचारणां आयकत होतीं
"कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?"
तेंणी 'होय' म्हटल्यार म्हणत होतंय
'होय कित्या म्हणतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?'
'नाका' म्हटल्यार म्हणत होतंय
'नाय कित्या म्हणतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
पोरां खिदळाक लागल्यार म्हणत होतंय
'दात कित्या काड्‌तां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
आयडीया काडान्‌ गप रवल्यार म्हणत होतंय
'उगी कित्या रंवतां, कापूसकोंड्याची गोष्ट सांगूं?''
मगे दादग्यान्‌ माजघरात टीवी लावलंनीत
आमी भक्तिभावान्‌ बुडां नि तोंडां त्या दिशेक केली
('टीवीचो आवाज सुरू झाल्यापरान्‌ माणसाचो आवाज बन्द्‌' असो आमच्या घराचो होमरूल आसा.)
'आज तका'र इलेले होते आपले पंत्‌प्रदान
'आदरणीय' आणि 'जी' पाटी-फुडां लाव्‌न
देशाच्ये प्रश्न आयकान्‌ म्हणत होते 'अल्पसंख्याकांची गोष्ट सांगू?'
देशाची प्रगती आयकान्‌ - 'अल्पसंख्याक'...
सर्कारार टीका आयकान्‌ - 'अल्पसंख्याक'...
...
मगे साडेनवार काटो इलो.
रिमोटान् 'ष्टार' झळकावलों.
लाजाहोमांतली कापडां घरात घातलीहंत
(म्हणज्यें येक तर लगीनघरांतली कापडां
- नांयतर लाजेचो होम करान घातलंली कापडां)
अशी बायलमाणसां ज्यांत असतंत,
अशीं खंयचीशी मालिका सुरूं झालीं.
तेतुर्ले सगळें बाई-बाप्यें थोड्या थोड्या येळान्‌ म्हणंत:
'खानदान की शान' ची गोष्ट सांगू?
चेडवान्‌ शेण खाल्ल्यान्‌ - 'खानदान की शान'...
धंद्याचो दिवाळो निगलां - 'खानदान की शान'...
घरच्या सुनेन्‌ भायल्ल्या पुरुशाकडां बगून हात हलवल्यान्‌ -
खानदान की शान!
...
मालिकेच्या मदे मदेंय खूप गोष्टीं आयकाक गांवल्या:
प्रेमपात्र हो म्हणनां नाय -
नोकरी लवकर मिळनां नाय -
व्यायाम करुक झेपनां नाय -
सब के लिए अक्सीर इलाज...
'अमक्या टुथपेश्टाची गोष्ट सांगू?'
दिवे ओवाळून घेंउशे वाटतंत?
दुदांत बसून न्हाउंसा वाटतां?
चेडवाहून तरणो दिसूचो आसा?
'तमक्या साबणाची गोष्ट सांगू?'
...
मगे पाहीन थंयसर तांच आयकाक येई:
'सीमेर जवान मरण पांवलो' 'युद्धकैद्यांक पाकान्‌ सोडूक ना'
... संजय दत्ताची गोष्ट सांगूं?
'हंपीन्‌ पदक जिंकल्यान्‌' 'भारतात खेळांका प्रोत्साहन ना'
...च्यापेलाची गोष्ट सांगूं?
'शेतकऱ्याचो गळफास' 'ल्हान पोरान्‌ मोठो शास्त्रीय शोध लावल्यान्‌'
...अभिशेक-आय्शर्याची गोष्ट सांगूं?
आंमचीं "कापूसकोंड्याची गोष्ट" येक राष्ट्रीय धोरण बनलंली आसा, ह्या पायलां.
माका मोठो अभिमान वाटलो.
मियां शांतपणान्‌ झोपी गेलंय.
इति: गायत्री. वेळ:1:03 PM
19 Comments:
अगदी खरा गो. न संपणारी गोष्ट आसा आणि तुज्या भाचरांसारखीच गोष्ट संपवण्यासाठी काय करुचा त्याची कोणाक उमज पडना नाय.
Wonderful! A good critique i must say. sagla nahi kalala pan "Bha. Po." (bhavana pochlya)
aavada....:)))
-saksham
hmmmm.... (ek pradeergha usaasaa!)
हा हा :))
khatarnaak, khatarnaak!! ajun barach lihaycha ahe comment madhe, paN suchatach nahiye..... yaalaa mhaNtaat कल्पनादारिद्र्य!!paN ha blog wacchun tu nakki कल्पनागर्भश्रीमंत aahes hyachi khatree paTlee!!!
Great!
Gayatri, hats off to you.
wA! mast ch!
Aprtim! Manoranjanaatoon prabodhan!! Aawadlay:-)
Malvani kuthe shiklaat? Sakshaat Tatya Sarpanchaane tumchyakade Malvani bhashechi shikavani lavali pahije:-)
Vachoon maza aala:-)
माझा एक मित्र कधीसा म्हटला होता:
"कसं सुचतं सांगणं अवघड आहे बाबा"!
अगदी त्याची आठवण झाली.
ख्ररंच सुरेख लिहिलं आहेस.
sagaLa naahi kaLala, paN masta lihila ahes! :)
Hello Gayatri,
Apan mala dilele abhipray parat deto....Afat....khoop chaan vatla vachayla....hi malavani bhasha ka? farach chaan....ek sarcasm hya bhashetach ahe....well done...Koham
Hey Gayatri
kitti chan lihilayas,maja aali kapuskondyanchi gosht vachun.
SUREKH. BHASHEVARCHI `COMMAND`MASTACH.
Amazing !!! It is too good .. khup diwasanni mala kahitari chhan vachalyache samadha milale.. hats off to you
मस्त लेख! आवडला.
कापूसकोंड्याची गोष्ट आत्ता कुठे कळल्यासारखी वाटली. फार छान !!
सुरेख !
khup chhan lihal ahe
Post a Comment
<< Home