नको राजस पाखरा सुरांसवे नादवू
खिडकीत घोटाळून नको मला सादवू
तुझी शीळ वेडीपिशी तिचा स्वर कापरा
माझ्या काळजाचं पाणी आणि डोळ्याला झरा!
प्राणतळातून हाक तुझी जाणवे मला
तिचे बेभान आव्हान जरी खुणवे मला
तरी परीकथेपरी आहे चेटूक - जंतर
माझ्या प्राणपाखराला मिळे मानवी शरीर!
खिडकीत घोटाळून नको मला सादवू
तुझी शीळ वेडीपिशी तिचा स्वर कापरा
माझ्या काळजाचं पाणी आणि डोळ्याला झरा!
प्राणतळातून हाक तुझी जाणवे मला
तिचे बेभान आव्हान जरी खुणवे मला
तरी परीकथेपरी आहे चेटूक - जंतर
माझ्या प्राणपाखराला मिळे मानवी शरीर!
इति: गायत्री. वेळ:10:38 PM
4 Comments:
गायत्री,
परीक्षा संपल्याचंच ह्या कवितेमुळे जाणवतय.a free thinking bird like you cannot be caged for long but for the short exam period. welcome home of blogs!
सुंदर कविता!
वाह!!दिलखेच काम आहे!!!
तुझी शीळ वेडीपिशी तिचा स्वर कापरा
माझ्या काळजाचं पाणी आणि डोळ्याला झरा!
वाह सुंदर कविता ..
Post a Comment
<< Home